Ο χώρος του αρχαίου οικισμού που εκτείνεται στην επιφάνεια της τούμπας, έχει ενταχθεί σε τοπογραφικό κάνναβο, πάνω στον οποίο χαράζονται οι ανασκαφικές τομές. Κάθε τομή έχει διαστάσεις 4χ4 μ. και συνήθως ανασκάπτεται σε βάθος 1-1,5 μ.
Οι σύγχρονες επεμβάσεις έχουν προκαλέσει διατάραξη των αρχαίων στρωμάτων του οικισμού και για τον λόγο αυτό επιλέχθηκε η “οριζόντια” ανασκαφή του. Στόχος της είναι να αποκαλυφθεί η έκταση της σύγχρονης διατάραξης και φανούν οι νεότερες σωζόμενες φάσεις του αρχαίου οικισμού.
Μέχρι σήμερα έχουν ανασκαφεί γύρω στις 100 τομές οι οποίες έχουν φέρει στο φως ποικίλα οικοδομικά λείψανα, τα περισσότερα από τα οποία φαίνεται να ανήκουν στους αρχαϊκούς χρόνους, ενώ δεν λείπουν και κατάλοιπα από τη σύγχρονη εποχή. Στην πλειονότητά τους διασώζονται λίθινες υποθεμελιώσεις τοίχων που ορίζουν ορθογώνια δωμάτια, εντός των οποίων βρέθηκαν κεραμική, υφαντικά βάρη, μυλόπετρες και τριπτήρες.
Ο αριθμός και η μορφή των οικοδομημάτων υποδηλώνουν μάλλον μόνιμη εγκατάσταση με κτίσματα τοποθετημένα παρατακτικά το ένα δίπλα στο άλλο και προσανατολισμό ΒΔ-ΝΑ.
Η αποκάλυψη πήλινων εστιών και χώρων προπαρασκευής τροφής ταυτίζει κάποια από τα δωμάτια με “οπτάνια” (κουζίνες). Ορισμένοι από τους αποκαλυφθέντες χώρους σαφώς χρησίμευαν ως αποθηκευτικοί, όπως υποδηλώνεται από τα πιθάρια και τους εμπορικούς αμφορείς που βρέθηκαν εκεί.
Μικρά λίθινα πλακόστρωτα που εντοπίστηκαν σποραδικά πρέπει να εξυπηρετούσαν οικιακές-παραγωγικές δραστηριότητες. Σε άλλα σημεία του αρχαίου οικισμού έχουν εντοπιστεί στρώσεις από μικρά βότσαλα και κοχύλια, ενώ κάποιες στρώσεις από αργούς λίθους δεν αποκλείεται να ανήκουν σε δρόμους. Τα οικοδομήματα στεγάζονταν με κεραμίδια, συνήθως λακωνικού τύπου και η ανεύρεση λιγοστών πήλινων αρχιτεκτονικών σιμών με γραπτή διακόσμηση μαρτυρεί την ύπαρξη και ορισμένων ποιο φροντισμένων οικημάτων στον οικισμό.
Χαρακτηριστικό της ανασκαφής του αρχαίου οικισμού αποτελούν οι ημιυπόγειες κυψελόμορφες κατασκευές. Όπως προκύπτει και από την ονομασία, πρόκειται για κατασκευές που ανοίχθηκαν στο έδαφος με ένα τμήμα υπόγειο και κάποιο υπέργειο, οι οποίες έχουν μορφή κυψέλης. Η μέγιστη διάμετρός τους ποικίλει από 1,00-2,50 μ. Ορισμένες αποτελούνται από δύο χώρους που επικοινωνούν μεταξύ τους με μικρό άνοιγμα και ενίοτε έφεραν στα τοιχώματά τους και κόγχες. Η ανωδομή τους, πάνω από την επιφάνεια του εδάφους, συνεχιζόταν με λίθους και πλίνθους. Εντός τους βρέθηκαν θραύσματα από πήλινες εστίες, διάφορα μικροαντικείμενα, πήλινα υφαντικά βάρη, λίθινοι πελέκεις, πολλά θαλασσινά όστρεα, οστά ζώων και πουλιών και μεγάλες ποσότητες κεραμικής, εγχώριας και εισαγμένης, κυρίως αρχαϊκών χρόνων. Οι ημιυπόγειες αυτές κατασκευές είναι παλιότερες από τις υπέργειες, χρονολογούνται ίσως και πριν τον 7ο π.Χ., χωρίς βέβαια να αποκλείεται και η περίπτωση κάποιες απ’ αυτές να χρησιμοποιήθηκαν και κατά τις νεότερες φάσεις του οικισμού.
Ταυτόχρονα, έχουν εντοπιστεί και απλοί λάκκοι “απορριμμάτων”, που εντοπίστηκαν σε διάφορα σημεία του οικισμού γεμάτοι κυρίως από κεραμικά συντρίμμια.
